Danke al nova HEROLDO... ni informiĝos pri CIVITO.

   

Chamberline Nguefack demisiis, sed HeKo silentas

http://sezonoj.ru/2017/09/valle-2/

9 Septembro 2017 de AlKo

 

Per la suba komuniko (mi faris kelkajn gramatikajn korektojn, sed ne ŝanĝis la enhavon de la citaĵoj) la nova konsulo de la Esperanta Civito, Chamberline Nguefack el Kamerunio, anoncis sian eksiĝon de la posteno al la vickonsulo, Giorgio Silfer, sed HeKo (Heroldo Komunikas), la retagentejo de la Esperanta Civito, silentis pri tio:

Estimata Vickonsulo,
Dum la unuaj skajpkunvenoj ĉi-jare kaj poste tra niaj skribaj komunikadoj, mi konstatis ke mi faris al mi iluzion pri la Esperanta Civito. Ŝajnas ke mi estas nur idealisto.
Mi fariĝis esperantisto ĉar oni antaŭmetis al mi ĝian celon: paco “tra tuta la mond’; amo inter ĉiuj homfratoj…” Tio estis mia celo fariĝante konsulo, t. e. posteno kiu ebligus min decidi, iniciati, cele al tiu idealo. Sed ekde la komenco de la mandato, mi ekseniluziiĝis. Kun hororo mi komprenis ne nur, ke ne mi. sed la posedanto de la afero, decidas, sed ankaŭ ke mi estis senskonscie kunkulpulo de kaŝita celo de la Civito.
PS: Kiam mi ekzemple rekomendis al vickonsulo, ke la Civito – kiu estas malbone taksata en la Esperanta medio – rimarkiĝu per pacema kunvivado kun aliaj organizaĵoj, do ke ĝi ĉesigu malamikajn, konfliktajn rilatojn kun UEA pere de Heko, la respondo venis, ke mi ne estas realisma, ke necesas konkurenco en la mondo…
Bedaŭrinde, mi ne eltenas konfliktan vivon (tio por mi ne estas vivo) kaj ne volas esti kunkulpulo de malicaj agadoj…
Tial, mi demisias de mia posteno de konsulo, sen venĝemo…
Afable,
Chamberline Nguefack.

Anstataŭ aperigi tiun ĉi novaĵon, kun la kialoj por la demisio, HeKo publikigis artikolojn kun plendoj pri la sinteno de la jam demisiinta konsulino. Mi konkaktis ŝin por pliaj klarigoj, kaj Chamberline Nguefack respondis:

Fakte, mi ne plu legas HeKon ĉar min ne plu interesas la Esperanta Civito. Kiel mi diris, mi rezignis kiel konsulino kaj ne plu laboras tiel, ĉu Silfer tion volas aŭ ne, ĉu la Civito tion konsentas aŭ ne, kion ajn dirus la konstitucio de la Civito. Cetere, mi ne estis invitata kaj do ne partoprenis la inaŭguran sesion de la parlamento. Tio signifas ke mi ne persone engaĝiĝis – ĵuris – ĉe la civitanoj. Eĉ mesaĝon mi ne sendis, ĉar mi ne konsentis esti reprezentata dum tia grava evento.

Pri Giorgio Silfer kaj HeKo, la ekskonsulino de la Esperanta Civito diris: “Giorgio pensas, ke li povas ĉion kontroli, ke li regas homojn, ke li povas perforte devigi ĉiujn – precipe afrikanojn – agi tiel, kiel li volas. Tial li ne aperigis en HeKo mian demision. Li aperigas nur tion, kio glorigas la Civiton”.
Chamberline Nguefack donas pliajn klarigojn pri sia demisio: “Mi rezignis jam, eĉ se tio ne aperas en revuo. Mi ne estas redaktanto de revuo, do ne povas aperigi la informon mem. Tamen mian demision mi sendis al la Vickonsulo (tiam Silfer) kopie al la Senato kaj al la Kortumo; do, per HeKo aŭ ne, ili ĉiuj scias kaj, ĉar Giorgio Silfer (la posedanto kaj vera reganto de la Civito ekde ĉiam) ne konsentas, neniu oficiale konsentus”.
Chamberline Nguefack daŭrigas: “Eble li atendas, ke okazu senata sesio iam ie por decidi; tamen mi ne volas atendi, ĉar mi ne plu eltenas la kunlaboradon kun Silfer”.
Jes, eble tiel estas, sed kial silenti pri tiom granda kaj grava novaĵo, kiel demisio de la nova konsulo de la Esperanta Civito? En sia malferma letero, kiu ŝajne akompanis ŝian demisian leteron, Chamberline Nguefack diras:

Jes, la diskuto estas fermita, ĉar vi ne komprenas tion, kion mi diras. Mi finfine komprenis, ke ni tute ne povas kompreni unu la alian, nek kunlabori. Krome, mia metodo ne estas simila al la viaj. Mi sendis mesaĝon al Perla Martinelli, ke Heko ne plu zorgu la aferojn de UEA je konflikta aspekto, sed poste aperis eĉ dufoje artikolojn pri UEA en tiu senco. Ĉu Heko ankaŭ menciis ke EC mem ne plu havas tiel glatajn rilatojn kun Afrika Agado (UETA)? Ĉio ne plu gravas. Ĉiukaze, mi konstatas ke la politiko de EC ne kongruas kun mia vizio. Mi tion konscias nur nun, ĉar antaŭe mi nenion devis decidi do ne frontis al viaj vidpunktoj. Nu, mi jam estas laca havi konfliktajn rilatojn kun vi. Mi ne ŝatas konfliktojn nek konkurencon, ĉar laŭ mi sufiĉas kunvivi.

Kien la Civito?

Estas tre interese, ke la Konsulo de la Esperanta Civito ne rajtas gvidi la redakcion de HeKo, la retagentejo de la Esperanta Civito. Ne senkiale Chamberline Nguefack seniluziiiĝis kaj decidis demisii kaj rezigni pri la Esperanta Civito. Laũ la sekvaj vortoj de la kamerunia civitanino, oni povas vidi klare, ke ŝi havis tre bonajn intencojn rilate sian laboron kiel konsulino de la Civito:

Mia vizio estas unue, ke Esperanto celas pacon, pacon, pacon. Tial, oni senlace kaj pacience celu nur al ĝi. Tio signifas, ke laũ mi EC ne havu konfliktajn rilatojn kun aliaj organizaĵoj; ĝi ne estu la opizicio al UEA, aŭ SAT, aŭ… Ĝi do ekzistu paralele kun la aliaj sen serĉi, ke UEA malaperu. Ne estu eĉ konkurenco kun ĝi. Kion ajn faras aŭ ne faras aŭ diras UEA eĉ pri la Civito, oni respondu nur se ekstreme necesa, t. e., se la respondo kondukos al paco.

Per tiu ĉi idearo, ŝi montriĝis tre pacama homo, kaj ŝia mandato kiel Konsulo de la Civito povus igi akceptebla la ideon, ke la pakto de Esperantaj establoj, celanta agnoskon kiel subjekto de internacia juro, estas apoginda. Eĉ por tiuj, kiuj ne komprenas aŭ ne ŝatas tiun kernan celon de la Civito.
Ŝi plu skribis kaj donis sian opinion pri la rilatoj kun UEA:

Nu, la kritikoj pri UEA ne estu nia afero. Ĉiu havas sian internan vivon. Se ni ne povas doni pozitivajn informojn pri UEA en Heko, ankaũ negativajn ni ne donu. Esperanta Civito celu al paco kaj lasu UEA trankvila; se UEA ne konsideras Civiton, tio estas ĝia problemo. Por ekzisti, Esperanta Civito nek bezonas ĝin nek bezonas ke ĝi malaperu.

Laŭ tiuj ĉi citaĵoj, la Esperanta Civito maltrafis grandan ŝancon fari pozitivan paŝon. Ĝi povus esti tre utila por la bono de Esperanto, sen la sektemo de tiu grupo, ligita al Giorgio Silfer, kiu preferas plu havi absolutan kontrolon sur ĉiuj aferoj en la Civito, anstataũ flegi veran demokration.
Jes, la Esperanta Civito ja povus esti tre utila fenomeno por la bono de Esperanto, sed mi venas al la konkludo, ke la granda problemo de la Esperanta Civito estas, ke la reganta grupo, kontrolata de Giorgio Silfer, ne volas lasi la Civiton evolui al pozitiva fenomeno. La ideologio, konata kiel “silferismo”, estas granda obstaklo al la evoluo de la Esperanta Civito kiel pozitiva fenomeno en Esperantujo.
Mi ne scias, ĉu ĉiuj en la Civito agas pasive antaŭ la sinteno de Giorgio Silfer kaj ties fidela sekvantaro. Oni povas kompari lin al la kreinto de Volapuko, kiu sin prezentis kiel posedanton de la lingvo kaj permesis neniun evoluon. Do, anstataũ vidi novan fenomenon, sub la gvido de Chamberline Nguefack, ni plu vidos la grupeton manipuli bonan ideon ĝis kompleta fiasko. Jes, ja, miaopinie la ideo, ke la Civito fariĝu subjekto de internacia juro, estas bona kaj apoginda, sed kien iras la Civito, sub la silferisma reĝimo?

Fabrício Valle

Ĉi tiu teksto aperos en la oktobra numero de La Ondo de Esperanto (2017
--------
DUA LEGEBLA TEKSTO PRI SAMAJ AFERAĈOJ:
("La nura venkita batalado, estas la batalado rezigninta")
 https://docs.google.com/document/d/1ebgGol7xaCoylTGcu7w0pMvFinkNN4eWpbqAgvvkMzs/edit#

                                        




http://sezonoj.ru/2017/09/valle-2/